Is het echt alweer een dikke maand geleden dat we haast strompelend en met het besef dat er een paar dagen met spierpijn op ons lagen te wachten in Tirol aan de wandel gingen? Blijkbaar wel… maar toch wil ik jullie dit niet onthouden! Vandaag neem ik jullie mee en pakken we de Grubigsteinbaan in Lermoos!
Wie wat waar…
Lermoos, een klein maar gezellig ogend dorpje in Tirol en behorend tot de Zugspitzarena. Vooral in de winter geliefd bij de vele wintersportliefhebbers en in de zomer een paradijs voor wandelaars en mountainbikers. Wij kozen voor de Grubigsteinbaan en besloten op aanraden van de vriendelijke dame bij de balie, “Ein ganz einfache Wanderung, nur 2,5 Stunde, macht sicher Spass!” helemaal naar boven te gaan, bijna 2km hoogte, en vandaar weer lopend naar beneden te gaan.
Onderweg genoten we al van het magnifieke uitzicht op de omringende bergen waarbij zeker de Zugspitze zelf, de hoogste berg in deze regio met zijn bijna 3km hoogte, een opvallende verschijning is. Vooral met de sneeuw op de toppen, zo mooi om te zien!
Ondanks dat het hooguit een graadje of 14 is, voelt het een stuk warmer aan en besluiten we voor we aan de wandel gaan om eerst even lekker van het zonnetje te genieten…
Daarna moeten we er toch echt aan geloven en gaan we via allerlei brede slingerpaden op weg naar het zogenaamde Mittelstation waarvan we weten dat er een leuk terras met een mooi uitzicht op ons wacht. Al met al zou dit een wandelingetje van zo’n 1,5 uur moeten zijn…
Het loopt op zich vrij gemakkelijk, niet al te steil, en gelukkig genoeg ruimte om elkaar te passeren en zelfs voldoende bankjes om even uit te rusten maar ook om zeker even te genieten van het prachtige uitzicht…
Ongeveer na 2,5 uurtjes wandelen, bereiken we dan het Mittelstation waar we heerlijk in het zonnetje neerploffen op het terras en ons te goed doen aan een portie overheerlijke Kaiserschmarren en waar vriendlief zich gewillig overgeeft aan het maken van een selfie…
Ondertussen beseffen we ons ook dat we dus eigenlijk best wel achter lopen op het schema van die vriendelijke dame aan de kassa die ons vertelde dat het slechts een wandeling van 2,5 uur in totaal zou zijn. Mijn knietjes beginnen wat pijn te doen maar ach, aan de andere kant, het eerste gedeelte ging ons op zich best wel gemakkelijk af en we hebben natuurlijk ook wel her en der eventjes gestopt dus wat dat betreft valt het met die 2,5 uur ook wel weer mee. Op naar het dal!
Al vrij snel na het verlaten van ons terrasje wordt het ons duidelijk dat het laatste gedeelte een stuk steiler is dan het eerste gedeelte en dat we echt aan de afdaling zijn begonnen. De paadjes zijn smal, het grind ligt nogal los waardoor we ook sneller wegglijden en liepen we eerst best wel lange stukken recht vooruit, nu slingeren we continu. Maar met in ons achterhoofd dat het hooguit een uurtje zal zijn, stappen we rustig verder en genieten we ondertussen ook van al het moois!
We vervolgen onze weg, steeds steiler en de druk op mijn knieën neemt toe, evenals de twijfel of we dit wel gaan redden. Natuurlijk zullen we wel beneden gaan komen maar hoe lang gaan we er over doen? Die vriendelijke dame aan de balie geloof ik allang niet meer, “ein einfache Wanderung von 2,5 Stunde…” Ammehoela! Okay, natuurlijk zijn we geen doorgewinterde bergwandelaars maar hoezo is dit laatste gedeelte einfach?
Vriendlief houdt de moed erin en komt zelf uit zichzelf met het voorstel om een selfie te maken. Beetje afleiding van mijn nu toch wel erg pijnlijke knietjes…
Het dal lijkt in zicht maar toch lijkt het niet dichterbij te komen. We slingeren door weilanden, proberen ondertussen nog te genieten van de omgeving en de lust om foto’s te maken verdwijnt een beetje naar de achtergrond. Ik wil nog maar 1 ding en dat is naar de auto en zitten, gewoonweg zitten. Ik ben er klaar mee, we lopen inmiddels al zo’n dik 3 uur in totaal en we zijn nog steeds niet beneden…
Eindelijk na zo’n 4,5 uur is het einde in zicht, bijna strompelend en met knikkende knieën van de pijn bereik ik het dal. Wetend dat ik de dagen erna last van spierpijn zal gaan hebben.
Nog 1 keer werp ik een blik op het prachtige gebied om vervolgens met een dikke dikke zucht me onderuit te laten zakken in de auto. Pfff, wat nou einfach…
Oh ja, voor de nieuwsgierigen… het viel eigenlijk in de dagen erna best wel mee met de spierpijn!
wiebie74 
Wat een prachtig gebied zeg. Echt heel erg mooi! En gelukkig viel de spierpijn mee.
Ja, als ik al ergens lees of iemand hoor zeggen dat is maar zoveel minuten of wat voor tijd dan ook lopen, dan reken ik al het dubbele voor mijzelf. Over het algemeen vergeten mensen een hoop. Lengte van de benen die iemand heeft, het is berekend op goed doorlopen, en niet op dat je eventueel iets hebt. Zij wonen daar dus zijn het gewend, en ga zo maar door, haha
Toch een heel mooi gebied en die knieën snap ik helemaal, gelukkig bleef de spierpijn uit erna 😉
X
Wij hadden er ook wel rekening mee gehouden maar volgens de dame was het een eenvoudige afdaling… nou, daar dachten wij anders over maar goed, het was zeker de moeite waard!
Dat is het belangrijkste, maar dit valt oo onder gevalletje, zij weten niet beter 😉 haha
Wat een prachtige omgeving! Blijft een machtig gezicht, die bergen. Mooie foto’s! Jullie hadden gelukkig zonnig weer bij de wandeling naar beneden. Gelukkig viel het achteraf mee met de spierpijn 😉
Was zeker heerlijk weer, qua temperatuur niet eens zo hoog maar de zon scheen volop waardoor het echt genieten was…
Prachtig omgeving daar. Daar kom je rust toe. In begin krijg altijd last van spierpijn. Het is even wennen.
Mooie foto’s is het geworden. Jullie gaat regelmatig op vakantie. Wat heerlijk!
Dat is het voordeel van buiten het hoogseizoen weg te kunnen
Wat heerlijk wandelen daar! Zó mooi… Toevallig hebben wij afgelopen weekend ook een wandeling gemaakt: 6 uur omhoog, 3500 meter… pfff hahaha. Maar wel echt geweldig ook! Tirol is bij uitstek geschikt daarvoor. Ik heb eens in Oostenrijk in de winter elke dag kilomters in mijn eentje door de sneeuw in de bergen gewandeld. Echt zo gaaf! Mooie foto’s hebben jullie ook trouwens!
6 uur naar boven lopen… pfff, dat is ook pittig zeg! Mooi dat mijn foto’s weer in de smaak vallen!
Wat een mooie streek!!! Heel mooie foto’s!
Wij waren hier 2 jaar geleden in september en hadden niet zo’n geluk met het weer plus de lift ging helemaal niet. We hebben toen een andere route gelopen. Met mijn ouders was ik hier ooit in de zomer en toen wel die strakblauwe luchten. Geweldig mooi is het hier en prachtige foto’s!
Even een klein ding, volgens mij is het Lermoos en geen Leermoos….
Volgens mij was deze lift ook nu niet dagelijks geopend hoor, maar alleen in de weekenden. En ja, met het weer hebben we zeker heel veel geluk gehad, qua temperatuur niet hoog maar wel volop zon dus voelde het prima aan.
Enne, je hebt gelijk! Heb het direct aangepast!
Wat een geweldig mooi uitzicht op foto nummer 7. Gaaf zo een wandeling en gelukkig viel het mee met de spierpijn 😉
Was zeker een hele mooie wandeling, prachtige vergezichten en ach, die spierpijn was ik later alweer vergeten!
Poeh, da’s een heel stuk lopen en dan ook nog eens met pijnlijke knieën. Gelukkig heb je het gehaald! En wat is het uitzicht er toch mooi. Ik ben een beetje jaloers op jou zoals je daar in die ligstoel ligt, hoor! 🙂
Heb door mijn overgewicht vrij snel last van mijn knieën maar het was het zeker wel waard!