The thankful project… #1

Geen idee of ik het hele rijtje ga ‘afwerken’ maar ach, eentje tussendoor moet kunnen, toch? Gewoon omdat het leuk is om er bij stil te staan en omdat ik het ook leuk vind om het bij anderen te lezen, dus vandaar dat ik me ook waag aan het zogenaamde The Thankful Project…

1. A person: direct een lastige want zowel mijn ouders als vriendlief zijn belangrijk voor me. Mijn ouders omdat ze me op de wereld hebben gezet en ondanks dat ze zelf toen nog mega jong waren (even voor jullie beeldvorming: paps is 60 en mams 59 en ik word in februari 40, dus tel maar uit!)  wel ineens de verantwoordelijkheid voor een spruit op hun schouders kregen. Ook nu spelen mijn ouders nog steeds een grote rol in mijn leven, voor hun blijf ik altijd nog het kleine wichie en wat dat betreft ben ik dan ook gewoon blij dat ze nog zo jong zijn (ik weet het, het is geen garantie…) waardoor we gelukkig heel veel dingen samen kunnen doen. En dan natuurlijk vriendlief… we kennen elkaar nu zo’n 11,5 jaar en hij is gewoon mijn alles, mijn maatje door dik en dun, zorgt voor een schouder en een luisterend oor als ik die nodig heb, maar ook delen we onze voor sommigen ietwat aparte droge humor, onze ‘passie’ voor formule 1 en motogp en alles wat met de WOII te maken heeft…

On top of the world… oftewel Gorges du Verdon in Frankrijk, juni 2012…

2. A role you’ve played: pfff, in de 6e klas van de lagere school speelde ik omaatje van Dalen en moest ik tot grote schrik van mijn ouders zelfs een solo zingen (jullie begrijpen het al, totaal geen talent in die richting…). Zeer recentelijk speelde ik tijdens het moordspel (personeelsfeestje werk) de rol van Lieve van Bondt, de treurige weduwe van de vermoorde filmregisseur en bleek ik een verhouding te hebben met de producent. Hoewel van tevoren de zenuwen door mijn lijf gierden, ging het me blijkbaar zo goed af dat een aantal zelfs dachten dat ik lid was van de plaatselijke toneelvereniging! Maar nee, het is bepaald niet iets waar ik mee verder zal gaan…

3. A place, there’s no place like home: klopt, thuis is gewoon thuis maar… nu komt het… ik ben dik 2 jaar geleden bij vriendlief ingetrokken en pas nu begint het een beetje als thuis aan te voelen. Het is echt niet mijn ideaal huis, wel qua locatie maar qua ruimte zou het wel wat groter mogen zijn, althans ik mis toch wel een extra slaapkamer/berging en ook de keuken zou wel wat groter mogen zijn. Maar goed… het tegenstrijdige is, is dat het me eigenlijk ook helemaal niet interesseert hoe we wonen, zolang we er maar samen zijn…

4. An experience: tijdens onze allereerste vakantie in Oostenrijk ontdekte ik niet alleen dat vakanties ook zonder ruzies gepaard konden gaan, dat Oostenrijk een fantastisch mooi land is maar ook dat ik veel te dik was om de dingen te doen waar ik blijkbaar toch lol aan wilde beleven. Dankzij vriendlief en mams is het me toen gelukt om 30 kilo af te vallen waardoor ik uiteindelijk meer zelfvertrouwen heb gekregen, beter in mijn vel kwam te zitten en weer kon genieten van simpele dingen als een wandeling zonder direct aan het infuus te moeten…

Wat was ik toen kapot… dit was voor mij in 2004 echt het breekpunt om iets aan mijn gewicht te gaan doen…

5. A talent you have: als ik vriendlief deze vraag zou laten beantwoorden, zou hij ongetwijfeld zeggen dat ik het principe overal beren op je pad zien liggen tot een ware kunst heb verheven. Hij heeft daar ook wel enigszins gelijk in, ik kan me van tevoren soms zo druk over dingen maken terwijl het, zoals gewoonlijk, geen donder voorstelt. Zelf zou ik mijn geduld roemen, hoewel… het gaat dan wel om mijn zakelijke geduld! Voor klanten en collega’s neem ik alle tijd en leg ik dingen gerust 4 of meer keer uit, zonder dat je merkt dat ik me er aan irriteer. Privé ligt dat soms weleens wat anders en schiet ik wat makkelijker uit mijn slof…

Wordt vervolgd…