The thankful project… #2…

En we gaan weer vrolijk verder…

6. A failure: dat ik mij in mijn vorige relatie te lang heb weggecijferd waardoor ik mezelf uiteindelijk totaal kwijt ben geraakt en mijn zelfvertrouwen op een zeer lang punt stond. Terugkijkend snap ik nog steeds niet waarom ik niet eerder aan de bel heb getrokken, misschien de angst om alleen verder te moeten, het idee dat als je maar zus of zo deed dat het dan wel weer goed kwam? Het heeft in ieder geval wel even geduurd voordat ik weer wist wie en wat ik was…

7. A job: op dit gebied heb ik best wel geluk gehad, tot nu toe ben ik namelijk iedere keer aangenomen als ik ergens op gesprek ging! Best wel uniek, toch? Direct na mijn afstuderen ging ik aan de slag bij een klein marketingbureau, aangezien dit uiteindelijk te weinig uren opleverde, kwam ik via het uitzendbureau terecht bij een pensioenmaatschappij om van daaruit uiteindelijk terecht te komen in mijn huidige functie als administratief medewerkster op de zakelijke afdeling bij een assurantietussenpersoon. Hier heb ik net mijn 12,5 jarig jubileum gevierd en hoewel ik soms best weleens nadenk over iets anders, zou ik het a) niet weten wat ik dan zou willen, b) liggen de vacatures hier in het noorden niet voor het oprapen en c) durf ik ook uit financieel oogpunt nu niet te kiezen voor een sprong in het diepe…

Mijn versierde werkplek toen ik op 1 april jl. 12,5 jaar in dienst was!

8. Words: als heel jong meissie werd ik door mijn oma al gestimuleerd om te lezen en dat is eigenlijk altijd wel zo gebleven. Mijn moeder werd zelfs apart lid van de bieb omdat ik alle jeugdboeken al had gelezen en nog niet zelf volwassen boeken mocht lenen. Lezen betekent voor mij zowel ontspanning, als mezelf onderdompelen in een verhaal tot het mezelf verder ontwikkelen. Ook schrijven doe ik al van jongs af aan, op de lagere school voor de schoolkrant en ook daarna heb ik nog heel wat artikelen en schriften vol geschreven. Sinds december 2002 dus aan het bloggen en dat doe ik nog steeds met heel veel plezier. Ik vind het juist een uitdaging om simpele alledaagse dingen op een leuke manier te verwoorden. Mijn motto is dan ook: ‘Een dag niet gelezen, is een dag niet geleefd’, gewoon om aan te geven hoe belangrijk lezen voor me is.

Velden in Karinthië, Oostenrijk 2004

9. A Photo: ik moet bekennen dat ik wel even heb getwijfeld of ik bovenstaande foto wel op mijn blog zou plaatsen maar uiteindelijk doe ik het toch. Deze foto doet me terugdenken aan onze allereerste vakantie samen, een vakantie waarbij we op de bonnefooi naar Oostenrijk waren vertrokken en vervolgens bij Gasthaus Dollenz in Velden in Karinthië terechtkwamen vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de Wörthersee. Het was een super leuke vakantie, vooral omdat we geen idee hadden hoe lang we weg zouden blijven, het werd uiteindelijk dik 2 weken, dus zo leuk hadden we het! Maar het rare is dat ik in die tijd dit een hele mooie foto vond en niet in zag dat er toch wel een enigszins zwaarlijvig iemand op de foto stond. Nu symboliseert deze foto vooral het omslagpunt, na die vakantie is het roer flink om gegaan waardoor ik uiteindelijk 30 kilo ben afgevallen. En ja, ik zou best terug willen naar Gasthaus Dollenz om deze foto opnieuw te maken!

Parijs, juli 2008

10. A memory: Ook weer zo’n lastige… door de jaren heen zijn er zoveel speciale momenten geweest, maar in het verlengde van bovenstaande plaats ik deze foto… Zoals gezegd was ik na onze vakantie in Oostenrijk ervan bewust dat ik iets aan mijn gewicht moest doen en met de nodige bloed, zweet en tranen verdwenen langzaam maar zeker de kilootjes. Vriendlief vond dit zo’n bijzondere prestatie dat ie mij als beloning trakteerde op een weekendje Parijs! En inmiddels hebben we opnieuw een deal gemaakt, namelijk dat als ik nog 8 kilo kwijt ben, dat we dan opnieuw naar Parijs zullen gaan!